Η απόκτηση ιδεολογίας και πολιτικών πιστεύω ξεκινά με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο μαθαίνεται και η θρησκεία, δηλαδή μέσω της οικογένειας. Ό,τι πιστεύεται στην οικογένεια έχει ένα ειδικό κύρος, διότι ακριβώς έρχεται από πρωταρχικό κοινωνικό σύνολο και από ανθρώπους με ιδιαίτερη σημαντικότητα για το άτομο.
Σ' ένα ιδανικό περιβάλλον, αυτές οι ιδεολογίες κριτικάρονται μέσω της μόρφωσης και του εκπαιδευτικού συστήματος. Σε χώρες σαν τη δική μου, είναι συχνή η στήριξη αυτών των ιδεολογιών από την παιδεία επίσης, μέσω των μαθημάτων ιστορίας και των επικίνδυνων και αναχρονιστικών "εθνικών γιορτών" που θυμίζουν φασιστικά καθεστώτα.
Δυστυχώς, από τα ποδοσφαιρικά σωματεία, μέχρι τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τα καφενεία ακόμα, τα πάντα στην Κύπρο ωθούν το άτομο στο να επιλέξει μια ιδεολογία, και το πιο σημαντικό, να φανατιστεί με αυτήν. Το να διαβάζει κανείς ουδέτερες ιστορικές πηγές δεν ενθαρρύνεται, αυτό που ενθαρρύνεται είναι η απόκτηση πολύ καλής και επιλεκτικής μνήμης. Καλής για τα λάθη των ιστορικών εχθρών, και επιλεκτικής για τα δικά μας λάθη. Φυσικά, κάθε λάθος του κόμματος παραβλέπεται και διαγράφεται.
Η Κύπρος υπήρξε υποδουλομένη σε πολλά και διαφορετικά καθεστώτα κατά το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της και από τότε που "απελευθερώθηκε", οι κάτοικοί της κατάφεραν να δημιουργήσουν μια τέτοιου είδους κοινωνία στην οποία είτε είσαι πατριώτης είτε εισαι προδότης, ίσως στην προσπάθεια τους να πείσουν τους εαυτούς τους για το πόσο καλά τα καταφέρνουν μόνοι τους, χωρίς αυτά τα καθεστώτα.
No comments:
Post a Comment