Θρησκεία

Είναι εύκολο να καταρρίψεις την πίστη σου σε μια θρησκεία, ο πιο εύκολος τρόπος για να γίνει αυτό είναι το να διαβάσεις τα "ιερά βιβλία" της θρησκείας σου. Βιβλία γεμάτα μίσος, τεράστια λάθη και αμορφωσιά, γενοκτονίες, μισογυνισμό, πόλεμο κατά της ομοφυλοφιλίας, ενθάρρυνση της απόκτησης σκλάβων, ρατσισμό, και όλα τα παραπάνω μάλιστα να πουλιούνται ως "η μόνη αλήθεια".

Όμως, ακόμα και μετά την αποδοχή ότι αυτά τα βιβλία το μόνο που περιέχουν είναι μυθολογικές βλακείες και το ότι δεν υπάρχει τίποτα το "ιερό" εκεί μέσα, οι πιστοί γενικά χρησιμοποιούν κάποια επιχειρήματα υπερ της γενικής ιδέας "θρησκεία". Αυτά συνήθως είναι: "H θρησκεία δίνει στον άνθρωπο ηθική", "H θρησκεία είναι χρήσιμη και βοηθά τον άνθρωπο να συνεχίσει" και "Xρειαζόμαστε τη θρησκεία, ο αθεϊσμος είναι κακός, κοίτα όλα αυτά που έκανε ο Στάλιν!"
Θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί θεωρώ ότι αυτά τα επιχειρήματα δε στέκουν.

Όπως είπε ο Christopher Hitchens: "Δείξτε μου μια καλή πράξη, έστω μία, που μπορεί να κάνει ένας πιστός, την οποία να μη μπορει να κάνει ένας άπιστος."
Η όλη ιδέα περί σχέσης της ηθικής με τη θρησκεία καταστράφηκε σε μία μόνο πρόταση. Πράγματι, δεν υπάρχει έστω μια καλή πράξη η οποία να μπορεί να γίνει από έναν πιστό, αλλά να μη μπορεί να γίνει από έναν άπιστο. Κατ' ακρίβειαν, η θρησκεία είναι υπεύθυνη για τα πιό ανήθικα, πιο βάρβαρα γεγονότα στην ιστορία του πλανήτη μας. Ξέρουμε πολύ καλά ότι οι καλύτεροι, οι πιο αιματηροί πόλεμοι διαπράχθηκαν στο όνομα του Θεού. Επομένως, είναι επικίνδυνο το να πιστεύει κανείς πως η θρησκεία εξισώνεται με την ηθική. Η ηθική προϋπήρχε οποιασδήποτε θρησκείας που υπάρχει στον πλανήτη σήμερα.

Το επιχείρημα "ηθική" με οδηγεί κατ' ευθείαν στο επιχείρημα "Στάλιν", ένα πολύ φτηνό επιχείρημα, κατά τη γνώμη μου. Είχαμε το Χίτλερ, έναν Καθολικό Χριστιανό (ο οποίος είχε την πλήρη υποστήριξη της καθολικής εκκλησίας όταν διέπραττε τα αποτρόπαια εγκλήματα κατά των Εβραίων), και το Στάλιν, έναν άθεο υπεύθυνο για το θάνατο ακόμα περισσότερων ανθρώπων. Πάμε λοιπόν να ξανακαταστρέψουμε το επιχείρημα "ηθική":  κάποιοι πιστοί είναι καλοί, κάποιοι πιστοί είναι κακοί. Κάποιοι άπιστοι είναι καλοί, κάποιοι άπιστοι είναι κακοί. Η ηθική, σε καμία περίπτωση δεν πάει πακέτο με τη θρησκεία.

Τώρα, είναι η θρησκεία χρήσιμη για έναν άνθρωπο; είναι χρήσιμη η πίστη ότι είσαι μέλος ενός μεγάλου σχεδίου, και ότι μια πατρική φιγούρα στον ουρανό ξέρει το όνομα σου, ξέρει κάθε σου βήμα και σε βοηθά να πετύχεις τους στόχους σου; Ειλικρινά, πιστεύω ότι αυτό εξαρτάται.

Προσωπικά, δεν είμαι πιστή και δεν καταλαβαίνω πώς το να πιστεύει κανείς σε ψέματα μπορεί να το βοηθήσει στη ζωή του. Δεν εύχομαι καν να υπάρχει αυτή η πατρική φιγούρα, η οποία ξέρει τι σκέφτομαι και τι κάνω και με παρακολουθεί κάθε στιγμή. Θα ήταν σα να ζούσα στη Βόρεια Κορέα. Θα μπορούσε να με κριτικάρει και να με τιμωρήσει για αυτά που κάνω, ακόμα και για τις σκέψεις μου, ενώ κηρύττει ανιδιοτελή αγάπη για μένα. Αν αυτή η φιγούρα υπήρχε, δεν θα ήθελα να πιστεύω σ'αυτην, γιατί τολμά να λέει ότι είμαι αμαρτωλή απ' τη γέννα, για κάτι που ποτέ δεν έκανα, και γιατί τολμά να φωνάζει ότι χρειάζομαι σωτηρία και συγχώρεση, την οποία μόνο κοντά σε κείνη μπορώ να βρω. Τολμά ακόμα να ισχυρίζεται "παντοδυναμία", αλλά επιλέγει να μη βοηθήσει τους εξαθλιωμένους ανθρώπους που ζητούν τη βοήθειά της καθημερινά. Δε θα ήθελα να πιστεύω σε αυτό το τέρας, και δε βλέπω το πώς οι απειλές για "αιώνια κόλαση" μπορούν να θεωρηθούν "χρήσιμες". Το μόνο πράγμα που προκαλεί στη ζωή σου αυτή η πατρική φιγούρα είναι φόβο και τύψεις.

Τότε, θα πεις, "τί θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε τη ζωή μας, αν όχι ο Θεός;" Είναι πολύ πιο απλό, πολύ πιο απλό από τις άπειρες αναπάντητες προσευχές και τα "μεγάλα σχέδια". Είναι η φύση. Η αγάπη. Η τέχνη. Η μουσική. Η επιστήμη. Η λογοτεχνία. Ένα δείπνο με την οικογένεια σου. Πες μου τώρα, δεν αξίζουν όλα αυτά περισσότερο απ' ότι ο φανταστικός παππούλης στον ουρανό;